Έτσι κι αλλιώς οι Ευρωπαίοι έχουν αγανακτήσει μαζί μας. Έχουμε γίνει γι’ αυτούς κακός μπελάς. Το 77% των Γερμανών δεν μας θέλει πια στην Ευρώπη. Με ευρώ ή δραχμή ως εθνικό νόμισμα, αυτό το αίσθημα δεν αλλάζει. Αν μείνουμε στο ευρώ, θα μας ψήνουν το ψάρι στα χείλη. Αν φύγουμε, θα γλιτώσουν. Και θα γλιτώσουμε.
Η πολιτική βασίζεται στα δεδομένα και όχι στο τι πιστεύει και τι θέλει ο καθένας από μας. Και τα δεδομένα άλλαξαν οριστικά μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012. Τώρα, είτε μείνουμε στο ευρώ, είτε φύγουμε απ’ αυτό, θα είμαστε οι παρίες της Ευρώπης. Και τα γουρούνια…
Λοιπόν, δε μας θέλουν αυτοί, δεν τους θέλουμε κι εμείς. Όσο κουμάσια και νάμαστε, μια τσίπα φιλότιμο, μια στάλα αξιοπρέπεια, ε, την έχουμε ακόμα…
Επιστροφή στη δραχμή; Ναι… φυσικά… γιατί όχι πια; Θα στενοχωρηθούν πολλοί μ’ αυτό, δεν μπορούν τώρα να το φανταστούν, αλλά, τελικά, θα είναι μέγα κέρδος τόσο σε παραγωγικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Υπάρχουν όμως πολλοί που θα ευχαριστηθούν, όχι ο κοσμάκης που δεν καταλαβαίνει πώς παίζεται το παιχνίδι, αλλά κάποιοι που ξέρουν ότι μπορούν να γίνουν μεγιστάνες. Είναι αυτοί που έκλεψαν τον Ελληνικό λαό κι έχουν τα λεφτά τους (δηλαδή τα λεφτά μας) στο εξωτερικό, θα τα επαναπατρίσουν για ν’ αγοράσουν «κάτω παρά», ό,τι βρούνε μπροστά τους, ακόμα και συνειδήσεις…
Όμως τα Ελληνικά προϊόντα (γεωργικά, κτηνοτροφικά, βιοτεχνικά) θα βρουν πάλι την τιμητική τους, επειδή όλα τα εισαγόμενα θα γίνουν πανάκριβα. Μάζες ανθρώπων θα μπουν στα χωράφια και θα παράγουν φτηνά γεωργικά προϊόντα, επειδή οι πατάτες της Αιγύπτου, τα λεμόνια από την Αργεντινή και τα σκόρδα από την Κίνα θα εκλείψουν, θα ζητούνται επειγόντως τα Ελληνικά, επειδή θα είναι φτηνά. Το μεροκάματο στο χωράφι θα ισοδυναμεί με νομισματική αξία 5 ευρώ και όχι 50 που είναι σήμερα. Τα αυτοκίνητα θα λιγοστέψουν, θ’ αποσυμφορηθούν οι δρόμοι, αφού η βενζίνη θα κοστίζει μια περιουσία. Ο τουρισμός θ’ ανθίσει. Οι Ευρωπαίοι θα έρχονται επιτέλους στις παραλίες μας για να περάσουν το καλοκαίρι τους (ίσως και τον χειμώνα τους) πάμφθηνα, όχι που έρχονταν εδώ και τους γδέρναμε…
Το κυριότερο; Τα δύο εκατομμύρια λαθρομετανάστες θα λακίσουν. Η Χρυσή Αυγή θα ξανακλειστεί στο καβούκι της. Οι μικρές και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα ζητούν εργάτες. Θα βρουν δουλειά στο χωράφι και στις μεταποιητικές βιοτεχνίες ενάμισι εκατομμύριο Έλληνες που σήμερα είναι άνεργοι.
Μα τότε, γιατί το 70% του Ελληνικού λαού ήθελε και θέλει το ευρώ;
Το θέλει, ναι, αλλά χωρίς τις υποχρεώσεις απέναντι στο ευρώ. Κάποιοι αμέλησαν να ενημερώσουν το λαό γι’ αυτή τη λεπτομέρεια. Έλα όμως που αυτό δε γίνεται!
Κι εμείς; Γιατί επιμέναμε στο ευρώ εμείς;
Όχι για τους λόγους που ήθελαν οι πολλοί, αλλά επειδή το ευρώ σηματοδοτούσε τον οικονομικό και τον κοινωνικό εκσυγχρονισμό της χώρας, εξασφάλιζε την ένταξή της στη χορεία των 25 πιο ισχυρών εθνών του πλανήτη. Υπό ορισμένες προϋποθέσεις.
Όμως ο λαός έδειξε ότι δεν αντέχει τις θυσίες που συνεπάγεται αυτό. Ίσως να μην το αντέχει και η Ευρώπη η ίδια…
Τι άλλο να κάνουμε εμείς; Θα σεβαστούμε τη βούληση και την απόφαση του λαού, ακόμα και αν διαφωνούμε μ’ αυτήν. Διότι εμείς δεν θα φύγουμε από δω, θα κλάψουμε όμως πολύ, θα κρυφτούμε σε μια γωνιά να μη βλέπει, να μην ακούει κανείς, και θα κλάψουμε πολύ, επειδή θα φύγουν τα παιδιά μας, θα φύγουν όλοι οι νέοι. Θα φύγουν ένα εκατομμύριο νέοι, επειδή δεν θα ξέρουν τι να κάμουν εδώ με το πτυχίο που κρατάνε στα χέρια τους…
Κι αυτό το λένε ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ… Την κάναμε εμείς. Με τα ίδια μας τα χεράκια…
