Warning: chmod(): Operation not permitted in /home/545817.cloudwaysapps.com/bqgtemsqzq/public_html/wp-admin/includes/class-wp-filesystem-direct.php on line 173
Επαναστάτες του γλυκού νερού - AgrinioVOICE.gr

Επαναστάτες του γλυκού νερού

sitting-sofa

Δε μ’ λες φούλη μ’; Τι εννοείς όταν λες “δεν κάνουμε τίποτα”; Κι δε μ’ λες; Τι εννοείς όταν λες ότι “κάτι πρέπει να κάνουμε”; Θέλω να μου πεις γιατί νοιώθεις άπραγος ή γιατί θεωρείς ότι μένω εγώ άπρακτος εν μέσω του κλαυθμού και του οδυρμού. Λες και ξαναλές ότι “άμα δεν σηκωθούμε από τον καναπέ, δεν θα δούμε άσπρη μέρα”.

Δε μ’ λες φούλη μ’; Τι εννοείς όταν λες “να σηκωθούμε από τον καναπέ”; Να σηκωθώ να πάω πού. Να σηκωθώ να κάνω τι.

– Ν’ αντιδράσουμε ρε! Να επαναστατήσουμε. Να διώξουμε τους κλέφτες και τους προδότες από την εξουσία.

Και σου λέω: Να το κάνουμε, φούλη μ’. Αύριο κιόλας. Για να μην υπάρξει όμως κενό εξουσίας, για να μην επωφεληθούν οι Σκοπιανοί και κατέβουν στον Θερμαϊκό, λέμε τώρα, θα πρέπει να έχω να βάλω άλλον στη θέση τους. Ρωτάω: Ποιον;

Άσε όμως αυτό. Για το άλλο να πεις: Ότι μια ζωή δεν έκανα τίποτε άλλο από το να κάνω κάτι για ν’ αλλάξω τον κόσμο. Το έκανα και το πλήρωσα ακριβά. Αντί να φκειαχτώ κι εγώ όπως φκειάχτηκαν άλλοι, καθόλου εξυπνότεροι από εμέ, παρίστανα τον ασυμβίβαστο και τον επαναστάτη, πήγαινα στις διαδηλώσεις, συγκρουόμουν με την εξουσία, έκανα πάντα εκείνο που λες “να κάνουμε” σήμερα. Πώς να σ’ το πω; Απαξιώνεις αυτό που έκανα μια ζωή. Μηδενίζεις το έργο μου, την φιλοσοφία και την πρακτική μου, λες “να κάνουμε κάτι” και δεν υποψιάζεσαι ότι πετάς στα σκουπίδια αυτό που έκανα επί τέσσερις δεκαετίες: Ν’ αρνιέμαι την ένταξη στην ανώτερη κοινωνική τάξη. Σου λέω ότι στα εφηβικά μου χρόνια ορκίστηκα στον αέρα που αναπνέω, στο νερό που πίνω και το χώμα που πατώ, να μείνω για πάντα μέλος της κοινωνικής τάξης που με γέννησε, το λέω αυτό κι εσύ το προσπερνάς σαν ένα σκουπίδι κι επιμένεις ότι, όχι, “δεν κάνουμε τίποτα για να διώξουμε τους προδότες και τους κλέφτες”.

Ρε το έκαμα… Ρε το κάνω… Τίποτα! Εσύ το βιολί σου! Κι επειδή δεν έρχομαι μαζί σου στην πλατεία για να πετάξουμε γιαούρτι στον βουλευτή, με λες και όργανο της διεφθαρμένης τους εξουσίας. Εσύ. Λες έτσι για μένα… Που αν βάλουμε κάτω τα έχει μας να τα μετρήσουμε, θα σηκωθούν και οι πέτρες να σε βαράνε.

Κι δε μ’ λες, φούλη μ’; Γιατί τώρα να κάνω κάτι; Να το κάνω για ποιον; Άκου: Είναι ώρα να κάνεις κάτι κι εσύ. Τόσα χρόνια ξεκοκκάλιζες το ψητό, τώρα που ήρθαν τα ζόρια, δεν θα σου κρατήσω κακία που με αγνοούσες, αλλά θα σου πω: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Τράβα μπροστά εσύ, κι εγώ ακολουθώ. Καθότι υποψιάζομαι άλλο: Λες “δεν κάνουμε τίποτα” για να κάνω πάλι κάτι εγώ κι εσύ να κάθεσαι παραπέρα απλήγωτος, απρόσβλητος από τη μάχη, ώστε να είσαι έτοιμος να επωφεληθείς την επαύριον, όταν εγώ θα είμαι πάλι εκεί που ήμουνα, στα αζήτητα, όπως ήμουν και τότε που κανείς δεν με θεωρούσε δικό του.

Θα σου πω κάτι ευθέως, φούλη μ’: Σε πήρα χαμπάρι. Κάποτε νόμιζα, ότι, άμα βγω μπροστά και δείξω το καλό παράδειγμα, εσύ ο αδιάφορος θ’ ακολουθήσεις. Αμ δε! Μ’ άφησες τόσες φορές εκεί μπροστά να δίνω μάχες ολομόναχος κι αν πετύχαινα κάτι, εσύ ήσουν ο πρώτος έτοιμος να το καρπωθείς, την ώρα που εγώ έπρεπε να πληρώσω το τίμημα της συλλογικής επιτυχίας. Τώρα; Κάνεις πάλι τα ίδια: Λες “να κάνουμε κάτι, να σηκωθούμε από τον καναπέ, αδερφέ, ν’ αντιδράσουμε στους κλέφτες, ν’ αντισταθούμε στους προδότες”, αλλά το λες για να το κάνω εγώ κι εσύ να είσαι αυτός που δεν θα φταίει για τίποτα, ποτέ…

Άσε τα σάπια σου μεγάλε… Και μην ξαναπείς σε μένανε “να σηκωθούμε από τον καναπέ, να κάνουμε κάτι για την πατρίδα”… Γιατί “θα γίνουμε από δεκαοκτώ χωριά”…

Νόρα Καρατσικάκη - Κλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος