Σπουδαία και ιστορική η νίκη του Παναιτωλικού επί του ΠΑΟΚ το Σάββατο, τόσο για λόγους πρακτικούς και ουσιαστικούς, όσο και για λόγους πρεστίζ. Γιατί όπως και να το κάνουμε, δεν είναι δα και μικρό πράγμα για μία νεοφώτιστη ομάδα στην κατηγορία, να παίρνει μία τόσο καθαρή νίκη επί ενός τέτοιου αντιπάλου. Μια νίκη που θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο εμφατική, αφού το σκορ θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο.
Η ομάδα του Αγρινίου προέρχονταν από μία κακή πρεμιέρα στο πρωτάθλημα και ένα ματς όπου δεν είχε ή δεν της άφησαν τα περιθώρια, να δείξει έστω μέρος των φετινών της δυνατοτήτων. Είχε λοιπόν τη θέληση ή και την ανάγκη αν θέλετε, να αποδείξει στο επόμενο παιχνίδι, ότι το πραγματικό της πρόσωπο δεν ήταν αυτό που φάνηκε στη Λεωφόρο. Οι επιστροφές επίσης κάποιων εκ των σημαντικών απουσιών που είχε στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, της πρόσθεσαν τόσο σε δυναμική όσο και σε αυτοπεποίθηση.
Είχε ουσία αυτή τη φορά στο παιχνίδι του ο Παναιτωλικός, δεν είχε όμως μόνο αυτό. Είχε πάθος, είχε θέληση, είχε τακτική, είχε συγκέντρωση σε αυτό που ήθελε να κάνει και το κυριότερο είχε την ποιότητα να το κάνει. Πως μεταφράζεται το τελευταίο; Ότι αν έχεις παίκτες με προσωπικότητα και προπονητή με μυαλό, μπορείς να πετύχεις σπουδαία πράγματα. Ε λοιπόν, έδειξε ότι έχει και τα δύο.
Όσο κι αν ο Χουμπ Στέφενς στη συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα, αιτιολόγησε την ήττα της ομάδας του λέγοντας πως το μυαλό των παικτών του ήταν στη ρεβάνς με την Σάλκε και δεν θέλησε καν να σχολιάσει την εμφάνιση του αντιπάλου, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Ο ΠΑΟΚ που είδαμε στο Αγρίνιο διεκδίκησε αγωνιστικά το αποτέλεσμα. Είχε τους περισσότερους βασικούς στην σύνθεσή του και δεν έδειξε διατεθειμένος να παίξει ρόλο κομπάρσου στο παιχνίδι. Μπορεί μεν να είχε κούραση, είχε όμως τις εναλλακτικές να το ξεπεράσει αυτό. Το ότι δεν τα κατάφερε, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στον Παναιτωλικό.
Όμως βρισκόμαστε μόλις στη δεύτερη αγωνιστική και το γεγονός αυτό δεν αφήνει περιθώρια για πανηγυρισμούς διαρκείας, ούτε για εφησυχασμό με αφορμή την πρώτη νίκη του Παναιτωλικού στην ιστορία του επί μιας εκ των τεσσάρων μεγαλύτερων ελληνικών ομάδων. Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος και απαιτεί συγκέντρωση και δουλειά. Τα «καναρίνια» έχουν τις δυνατότητες να πετύχουν πολλά περισσότερα και να πανηγυρίσουν κι άλλες νίκες επί μεγάλων συλλόγων. Αλλά το σημαντικότερο είναι να πετύχουν το στόχο που έχουν θέσει.
Σε ότι αφορά τον κόσμο, δεν πρέπει να τον παρασύρουν οι καλές ή οι άσχημες στιγμές. Όπως υποστήριζα μετά το ματς της πρεμιέρας ότι δεν υπάρχει λόγος για απογοήτευση, με την ίδια ένταση υποστηρίζω και τώρα το ότι δεν χρειάζεται υπέρμετρος ενθουσιασμός.
