Είναι φυσιολογικό οι τελευταίοι αγώνες του πρωταθλήματος να αντιμετωπίζονται πιο «ζεστά», μια και συνήθως σε αυτούς κρίνονται σε μεγάλο ποσοστό οι στόχοι και το μέλλον των ομάδων. Αυτό συμβαίνει και τώρα στην περίπτωση του Παναιτωλικού, όχι γιατί οι εναπομείναντες αγώνες αναμένεται σε νορμάλ συνθήκες να κρίνουν τόσο την τύχη του ίδιου, αλλά κρίνονται και είναι πολύ σημαντικοί για τις ομάδες που αντιμετωπίζει. Τέτοια αντιμετώπιση είχε και το παιχνίδι στη Λάρισα, όπου οι Θεσσαλοί πήραν τη νίκη που ήθελαν πάση θυσία.
Απομένουν πέντε αγωνιστικές για την λήξη του πρωταθλήματος και ο Παναιτωλικός θεωρείται από τις λιγότερο αγχωμένες ομάδες. Αυτό συμβαίνει γιατί σε φυσιολογικές συνθήκες είναι πολύ δύσκολο να κινδυνέψει αναφορικά με την παραμονή, μια και όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα αυτός είναι ο μοναδικός του στόχος. Αν κοιτάξουμε όμως τις ομάδες που έχει να αντιμετωπίσει σε αυτά τα παιχνίδια, εύκολα θα διαπιστώσουμε πως τα πράγματα είναι διαφορετικά γι’ αυτές. Είτε γιατί χρειάζονται οπωσδήποτε τους βαθμούς στην μάχη για την παραμονή (οι περισσότερες), είτε για την διεκδίκηση της πιθανότητας εισόδου στα play off (η Ξάνθη), είτε γιατί λόγω δυναμικής και ονόματος παίζει σε κάθε παιχνίδι για τη νίκη αλλά και για την ανάγκη να πανηγυρίσει την πολύ πιθανή κατάκτηση ενός ακόμη πρωταθλήματος με νικηφόρο αποτέλεσμα (ο Ολυμπιακός), όλα τα ματς που απομένουν μοιάζουν με τελικούς και έχουν τη δική τους ιδιαίτερη δυσκολία.
Το ίδιο συνέβη και στη Λάρισα την αγωνιστική που μας πέρασε, όπου οι γηπεδούχοι αντιμετώπισαν το ματς με τον Παναιτωλικό ως ζήτημα ζωής και θανάτου και κατάφεραν να πάρουν τους τρεις βαθμούς. Αντέταξαν πάθος και δύναμη σε ένα παιχνίδι που χαρακτηρίστηκε από την σκοπιμότητα και παρά την κατοχή της μπάλας από τον Παναιτωλικό και την πίεση που άσκησε στο τέλος, πήραν τελικά αυτό που ήθελαν. Μετέτρεψαν δηλαδή την αναμέτρηση σε παιχνίδι χωρίς αύριο γι’ αυτούς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και σε αυτές τις περιπτώσεις όλα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά αλλά αυξάνει ταυτόχρονα και ο βαθμός δυσκολίας για την ομάδα που φέρεται ως η πιο άνετη.
Ακολουθεί το παιχνίδι με την Τρίπολη στο Αγρίνιο, ένα ματς που θεωρείται από αυτά στα οποία «τα καναρίνια» πρέπει να πάρουν τη νίκη για την μαθηματική εξασφάλιση της παραμονής. Όμως είναι εξίσου ή και ακόμη πιο σημαντικό για τους Αρκάδες που βρίσκονται πιο χαμηλά στην βαθμολογία. Γίνεται κατανοητό λοιπόν πως μία αναμέτρηση που υπό διαφορετικές συνθήκες θα προσφέρονταν για καλό ποδόσφαιρο και πιο χαλαρή αντιμετώπιση από τις ομάδες, μετατρέπεται σε αγώνα ζωής και θανάτου, μια ιδιότητα που φέρνει μαζί σκοπιμότητα, στην οποία θα παίξει μεγάλο ρόλο η δύναμη και το πάθος, στοιχεία που όλα μαζί προσθέτουν αβεβαιότητα αναφορικά με το τελικό αποτέλεσμα και ευνοούν περισσότερο τον πιο τυχερό και όχι τον πιο ικανό από τους δύο.
Μήπως δεν έχουν αυτόν τον χαρακτήρα λοιπόν οι αναμετρήσεις με Ηρακλή και Βέροια που βρίσκονται κυριολεκτικά με την πλάτη στον τοίχο; Η μήπως η εκτός έδρας αναμέτρηση με την Ξάνθη, που έτσι κι αλλιώς ο Παναιτωλικός θα είχε εκεί δύσκολο έργο. Φυσικά και η τελευταία αγωνιστική στο Αγρίνιο με τον Ολυμπιακό, που πρέπει να ξαναθυμίσουμε πως είναι η μόνη ομάδα την οποία δεν έχει κερδίσει ο “Τίτορμος”.
Συνεπώς όλα τα ματς που απομένουν, λόγω των συνθηκών, χαρακτηρίζονται ως τελικοί και πρέπει να αντιμετωπιστούν ανάλογα από την ομάδα του Αγρινίου.
