Ο κίνδυνος της ακυβερνησίας αναβάλλεται, διάχυτη είναι και η ανακούφιση από την προοπτική σχηματισμού κυβέρνησης. Όμως, πλην της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ που με δυσκολία κρύβει την ηδονή της για την αξιωματική αντιπολίτευση, όπου ετάχθη, κανείς άλλος δεν είναι χαρούμενος. Και πώς να είναι; Ο σοφός λαός έβαλε στη Βουλή τη Χρυσή Αυγή για να δέρνει τους εκπροσώπους του πολιτικού συστήματος, είτε ανήκουν στην αριστερά και την κεντροαριστερά, είτε στη δεξιά και την κεντροδεξιά.
Πολλοί έγραψαν και είπαν ότι οι 440.000 ψήφοι που πήρε η Χρυσή Αυγή στις 6 Μαΐου, ήταν από άγνοια. Αν και μειώθηκε κατά τι αυτός ο αριθμός, η επανάληψη της επιτυχίας του Νίκου Μιχαλολιάκου στις 17 Ιουνίου αποδεικνύει ότι ο λαός ψήφισε συνειδητά και εν γνώσει, άρα η εντολή του είναι σεβαστή, σε κάθε περίπτωση υπολογίσιμη. Το 7% των ψήφων του εκλογικού σώματος δηλώνει εμφαντικά ότι το Εθνικιστικό Κίνημα ήρθε για να μείνει. Θα προσθέταμε ότι ήρθε για να αυξηθεί. Και, σε ιδιαίτερες συνθήκες που θα διαμορφωθούν, να γιγαντωθεί. Μην ξεχνάμε ότι μόλις 9% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν αντιμνημονιακά.
Η συντριπτική πλειοψηφία των εκλογέων που ήθελαν τον Αλέξη Τσίπρα πρωθυπουργό, προέρχονταν και στις δύο εκλογικές διαδικασίες από την ενστικτώδη διάθεση του λαού να τιμωρηθούν τα δύο πρώην κόμματα εξουσίας, δεν είναι αριστεροί ψήφοι. Η σφοδρή επιθυμία για τυφλή τιμωρία του μεταπολιτευτικού συστήματος είναι ακριβώς ίδια στη μεγάλη μερίδα του λαού που ψήφισε Χρυσή Αυγή, Ανεξάρτητους Έλληνες και ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός ο θυμωμένος λαός δεν θέλει πολύ να ζητήσει κάτι ακόμα… πιο δραστικό στις επόμενες εκλογές! Τα χαμόγελα ευτυχίας των συντρόφων του Αλέξη θα χαθούν τότε. Αλλά, προτού χαθούν, θα ήταν χρήσιμο για τη Δημοκρατία να στοχαστούν και ν’ αφήσουν την κρυπτόμενη χαρά τους στην άκρη, να πάρουν επειγόντως το υποδόριο μήνυμα των εκλογών, γιατί το αντιπολιτευτικό μήνυμα που πρέπει ν’ αποκωδικοποιήσει ο κ. Τσίπρας, είναι κρισιμότερο από το κυβερνητικό μήνυμα που πρέπει ν’ αποκωδικοποιήσει ο κ. Σαμαράς. Από τότε που άρχισε το φαινόμενο να μην αλλάζει κανείς μυαλά δια της πειθούς, συντρέχουν (και τώρα φουντώνουν) οι πιο κατάλληλες συνθήκες για να φυτρώσει το πολυπλόκαμο δέντρο της λεκτικής και της σωματικής βίας. Αυτή άλλωστε ήταν πάντα η κατάληξη της δεξιάς και της αριστερής δημαγωγίας…
