Ένας μύθος και ο συμβολισμός του και ένα αρχέγονο σύμβολο σε συνδυασμό με την προσωπική ανάγκη για το ταξίδι, οδήγησαν τον Δημήτρη Παπατρέχα στις τελευταίες του δημιουργίες. Η έμπνευση ήρθε από την ιστορία της Μάρπησσας κόρης του Εύηνου και της άρνησής της να υποταχθεί στην μοίρα της. Η «Έξοδος» όπως την αντιλαμβάνεται ο Αγρινιώτης ζωγράφος ήταν όχι απλά μονόδρομος αλλά και το δικό του ταξίδι.
Συνέντευξη στη Ρούλα Φλώρου
«Πριν από τρία χρόνια ήρθα κατά τύχη σε επαφή με τον μύθο της Μάρπησσας σε ένα ξενοδοχείο όπου έκανα μια εικαστική παρέμβαση. Σύμφωνα με τον μύθο η Μάρπησσα ουσιαστικά αρνήθηκε την επιβολή του πατέρα της Εύηνου να παντρευτεί έναν θεό. Κάλεσα τον εαυτό μου να αποτυπώσει αυτόν τον μύθο εικαστικά. Κι επειδή οι επιφάνειες που δούλεψα ήταν παραθυρόφυλλα από το παλιό κτίριο, σκέφθηκα πως ανοίγοντας ένα παράθυρο αυτό που βλέπεις είναι τα πουλιά. Έτσι σκάλισα τα πουλιά ως αρχέτυπο σύμβολο. Ήθελα να εκφράσω την έξοδο που έκανε η Μάρπησσα. Κι εγώ βίωνα μια έξοδο εκείνη την περίοδο. Τα πουλιά είναι σύμβολο ελευθερίας, είναι διαβατάρικα».
Η τελευταία δουλειά του Αγρινιώτη εικαστικού αποτελεί ύμνο στην αέναη προσπάθεια της ύπαρξης να απελευθερωθεί από τα δεσμά της και να πετάξει προς την «έξοδο». Όπως εξηγεί στην ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ο Δημήτρης Παπατρέχας το ταξίδι για τον ίδιο έχει ήδη ξεκινήσει.
«Είναι η μοναδική επόμενη κίνηση. Αυτή είναι η έξοδος. Αφού πάρεις την απόφαση, να διανύσεις την απόσταση από το σημείο που βρίσκεσαι μέχρι την έξοδο. Το που βγάζει είναι προσωπική υπόθεση. Το που οδηγεί εμένα είναι εντελώς διαφορετικό από το που βγάζει εσένα. Είναι και σαν έξοδος κινδύνου. Προσωπικά, κοινωνικά και εθνικά. Είναι κομβικό σημείο για μένα. Είναι σαν να πέρασα στην αντίθετη πλευρά. Δεν την κάλυψα ακόμη την διαδρομή. Αλλά ξεκίνησα. Πήρα τον δρόμο της εξόδου και δεν θα σταματήσω. Αυτή είναι και η δική μου πρόταση. Η τέχνη είναι μεγάλη δύναμη. Είναι επικοινωνία. Πάνω απ’ όλα όμως είναι πράξη, μια ανθρώπινη πράξη. Η αποδοχή είναι το ζητούμενο».
Ο Δημήτρης Παπατρέχας γεννήθηκε στον Μαχαιρά το 1955 και μεγάλωσε σε μια οικογένεια που ενθάρρυνε, όπως λέει, την αγάπη του για την ζωγραφική. Έτσι φοίτησε στην Σχολή Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης από το 1984 μέχρι το 1987. Η «Έξοδος» είναι η 6η προσωπική του έκθεση. Σήμερα ο Δημήτρης Παπατρέχας ζει στο Αγρίνιο και έχει επιλέξει να εργάζεται στον Μαχαιρά όπου δημιουργεί στην φύση, σε ένα υπαίθριο εργαστήριο.
«Ζω στο Αγρίνιο και εργάζομαι στον Μαχαιρά. Εκεί είναι το εργαστήριό μου, έκανα την δική μου έξοδο εκεί. Έχω μια έκταση 4 στρεμμάτων και δουλεύω έξω. Στα διαλείμματα από την τέχνη κάνω αγροτικές δουλειές. Έχω ένα μελίσσι. Τα τελευταία δύο χρόνια ασχολούμαι με τις μέλισσες κάτι που, όπως ανακάλυψα, είναι ιδιαίτερα δημιουργικό. Μαθαίνω πράγματα για την ζωή από τις μέλισσες. Όπως την απόλυτη λογική στα πράγματα. Την αλληλεγγύη της κοινότητας, την λαϊκή δημοκρατία. Ο νόμος της φύσης είναι πιο σκληρός από αυτόν της σύγχρονης κοινωνίας. Ταυτόχρονα όμως είναι ανοιχτός και δίκαιος».
Η συζήτηση μοιραία περιστρέφεται γύρω από την κινητικότητα που παρατηρείται την τελευταία περίοδο στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης. Η δημιουργία χώρων που μπορούν να φιλοξενήσουν καλλιτεχνικές δραστηριότητες φαίνεται πως άλλαξε την φυσιογνωμία της πόλης. Μαζί με τους δημιουργούς ξαφνικά βρήκαν στέγη και οι ανήσυχοι πολίτες που δείχνουν να απολαμβάνουν τις πολλαπλές πολιτιστικές εκδηλώσεις. Ο Δημήτρης Παπατρέχας σημειώνει την ευνοϊκή συγκυρία και ελπίζει να συνεχιστεί η προσπάθεια.
«Δημιουργήθηκαν χώροι που λειτουργούν και πρέπει να διατηρηθούν. Παλιότερα ο κόσμος δίσταζε να πάρει μέρος στα κοινά, σήμερα έχει μεγάλη συμμετοχή. Υπάρχει μια συμπαντική συμφωνία και όλα συνετέλεσαν στο να δημιουργηθεί ένα πολιτιστικό κλίμα. Σήμερα υπάρχουν δυνατότητες επιλογής. Όχι μονοπωλιακές καταστάσεις. Να έχουμε δύο θεατρικές παραστάσεις. Να έχουμε δύο εικαστικές επιλογές».
Η «Έξοδος» θα εγκαινιαστεί την Μεγάλη Τετάρτη 27 Απριλίου στην Παλιά Δημοτική Αγορά όπου θα παραμείνει έως τις 29 Μαΐου.
Προηγούμενες εκθέσεις
2011: Πλήθη κεραμών, καπναποθήκες Παπαστράτου Αγρίνιο
2009: Χάρτινες Ιστορίες, Νεώριον Τέχνης Αγρίνιο
2003: Ακαρνανική Νύχτα Νεώριον Τέχνης Αγρίνιο
1992: Των Δρόμων vol 2, Εναλλάξ Αθήνα
1987: Των Δρόμων vol 1, Αντήνωρ Αθήνα
