Λίγο ή πολύ, η χρονιά έχει τελειώσει για τον Παναιτωλικό. Απομένει άλλωστε μόνο μία Αγωνιστική ακόμη για την ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου του Πρωταθλήματος, με τον Αγρινιώτικο σύλλογο να τερματίζει -σίγουρα- από την 10η θέση και κάτω της βαθμολογικής κατάταξης της Σούπερ Λιγκ. Κακό ξεκίνημα, ηχηρή απουσία του κόσμου και κακός προγραμματισμός το καλοκαίρι έφεραν φέτος τον Παναιτωλικό σε αντίθετη πορεία απ’ το -επιθυμητό- μότο της ΠΑΕ («κάθε μέρα πιο δυνατοί»)…
Με τη χρονιά να έχει σχεδόν τελειώσει για τον Παναιτωλικό, είναι η ιδανική στιγμή να γίνει ένας μικρός απολογισμός, βάσει των στόχων που τέθηκαν το προηγούμενο καλοκαίρι, αλλά και βάσει του πως εξελίχτηκε η όλη χρονιά…
Ο Παναιτωλικός μπορεί να κέρδισε την παραμονή του για την επόμενη αγωνιστική σαιζόν, έχασε όμως μεγάλο μέρος της δυναμικής που διαμόρφωσε τις προηγούμενες δύο χρονιές με τον Μάκη Χάβο. Κοιτάζοντας πίσω στην σαιζόν που ολοκληρώνεται αυτή την εβδομάδα για τον Παναιτωλικό, η χρονιά αποτέλεσε βήμα προς τα πίσω για τον Αγρινιώτικο σύλλογο σε αρκετούς τομείς. Υπήρξαν κάποιες -λίγες- εκλάμψεις, ευτυχώς, που διέσωσαν την φετινή χρονιά, δίνοντας μία κάποια προοπτική για την επόμενη προσπάθεια που θα ξεκινήσει τον Αύγουστο του 2016.
Ας τα πάρουμε όμως με την χρονολογική τους σειρά…
Στην προετοιμασία του καλοκαιριού του 2015 έγιναν πάρα πολλά λάθη. Αφενός η εκτίμηση ότι ο Χάβος είχε προσφέρει όσα μπορούσε να προσφέρει στον Τίτορμο και αφετέρου ότι ο Πόντες θα ήταν ο προπονητής που θα οδηγούσε τον Παναιτωλικό στην Ευρώπη. Επίσης, το γεγονός ότι ο Πορτογάλος τεχνικός μίλησε ανοιχτά για τον στόχο της Ευρώπης από τον Ιούλιο, όταν ακόμη το ρόστερ δεν είχε ολοκληρωθεί, ήταν αν μη τι άλλο υπερβολικό για έναν σύλλογο που στόχος του ήταν η καθιέρωση πρώτα στην κατηγορία. Σα να μην έφτανε αυτό, τα λάθη στον προγραμματισμό άφησαν τον Πορτογάλο με ελλείψεις στο ρόστερ και με απροσάρμοστες προσθήκες της τελευταίας στιγμής. Ο Μαρκόφσκι εντάχτηκε στον Παναιτωλικό μόνο και μόνο επειδή η Κέρκυρα υποβιβάστηκε, ενώ ο δεύτερος επιθετικός ήταν ο Καμαρά, ο οποίος ουσιαστικά αυτοπροτάθηκε στην ομάδα. Από εκεί και πέρα λάθη στη διαχείριση του ρόστερ έγιναν και σε άλλες θέσεις, μειώνοντας δραστικά τις επιλογές του Πόντες, ο οποίος από τη δική του πλευρά άργησε να προσαρμοστεί στην Ελληνική πραγματικότητα.
Εκτός όμως των αγωνιστικών ζητημάτων, ο Παναιτωλικός είχε φέτος ένα μεγάλο μειονέκτημα. Για πολλούς, διαφόρους και κυρίως γνωστούς λόγους, έλειπε από το γήπεδο της ομάδας μία μεγάλη μερίδα φιλάθλων και οπαδών, που τα προηγούμενα χρόνια φρόντιζαν να βρίσκονται κοντά σε κάθε παιχνίδι της ομάδας. Είναι… κοινό μυστικό ότι αρκετός κόσμος της ομάδας για τον άλφα η τον βήτα λόγο έχει απογοητευτεί από το γήπεδο, τη διοίκηση, την ομάδα ή κάτι άλλο. Κοινή συνισταμένη όμως είναι η ηχηρή απουσία μεγάλης μερίδας κόσμου από το γήπεδο…
Παράλληλα, με την χρονιά να ξεκινάει με άθλια αποτελέσματα και πολύ βαριές ήττες, τα πράγματα δυσχέραιναν ακόμη περισσότερο το κλίμα. Ο Παναιτωλικός φέτος γνώρισε τρεις πολύ βαριές ήττες, οι οποίες στιγματίζουν την κακή του φετινή πορεία και προσυπογράφουν τον κακό χειρισμό της περσινής επιτυχίας.
Ευτυχώς, για τον Παναιτωλικό, ο Ματζουράκης ήταν ο άνθρωπος που «σουλούπωσε» αρκετά την ομάδα, ώστε να περισώσει ότι μπορούσε από τη φετινή χρονιά, ενώ την οδήγησε σε μία ιστορική νίκη απέναντι στην ΑΕΚ, που ήταν το -μοναδικό- φετινό αγωνιστικό «πυροτέχνημα».
Έχει γραφτεί πολλές φορές, αλλά θα το ξαναπούμε: Είναι κρίμα κι άδικο για έναν σύλλογο, όπως ο Παναιτωλικός, να γιορτάζει τα 90 του χρόνια έχοντας στο εσωτερικό του στοιχεία όπως η μιζέρια, η διχόνοια και ο διαχωρισμός του κόσμου του. Η… διαζευγμένη αυτή τη στιγμή οικογένεια του Τίτορμου, ασχέτως του ποιος ευθύνεται, πρέπει «να τα βρει», γιατί κάθε χρονιά που έρχεται είναι πιο δύσκολη κι από την προηγούμενη…
