Αν ξεσπάνε φωτιές πυρετού ίσως το φάρμακο λειτουργεί. Κάτι υποφέρει να αποβληθεί. Όπως το σώμα με το μικρόβιο, που για να αντιδράσει υπερθερμαίνεται. Απλά είναι ένα σώμα παραιτημένο. Μ’ ένα μυαλό μη αποφασιστικό, μαλθακό. Περιμένουν τα υγιή κομμάτια, και περιμένουν.
«Πάνω απ’ όλα η υγεία» λέμε. Κι ανάβουμε τσιγάρο. Κόβεται η κακή συνήθεια; «Ναι να κάνουμε κράτος» λένε οι πολίτες όλοι. Το τσιγάρο τους όμως το φουμάρουν. Ας φουσκώνουν τα καρκινώματα. Έχουν μπερδέψει το συνάχι με την παλιαρρώστια. «Ο παππούς μου κάπνιζε ως τα ογδόντα» σου λένε. «Η Αργεντινή έκανε αυτό και το άλλο και δεν έπαθε τίποτα», αντίστοιχα τα λόγια.
Ο παππούς σου ρε φίλε δεν είναι εσύ, μοιάζετε αλλά δεν είσαι. Έχει η Αργεντινή Ακρόπολη, Παπαρήγα, μπουζούκια, Παπαρίζου, Μαρινάκη (για να αναφέρω μερικά μόνο στοιχεία του πολιτισμού μας); Πως παίρνεις από μια χώρα το ένα και δεν παίρνεις όλα τα άλλα; Γιατί δεν ζήλεψες ποτέ από μια χώρα τα καλά της και την οργάνωσή της και την νομιμοφροσύνη και τον πατριωτισμό της;
Όπως δεν ζήλεψες απ’ τον παππού σου την αγροτική ζωή, την όποια σοφία, το όποιο ήθος, όπου κι αν βασίζονταν αυτό, σε θρησκεία, σε εικονίσματα, ό, τι είχε αυτός με το μικρό του το μυαλό.
Τα έμαθες όλα κι ανέβηκες στην Ακρόπολη να βάλεις το πανό σου, να πεις τί στον κόσμο; Πότε ανέβηκες ψηλά με κάτι αξιοθαύμαστο, ή ελάχιστα ανάλογο της Ακρόπολης; Που ακόμα κι οι σκαλωσιές της με δανεικά από τα «μονοπώλια του καπιταλισμού» είναι πληρωμένες.
Δεν σ’ άφησαν. Οι πολιτικοί. Ναι βέβαια. Τους ύμνησες όμως. Γέλασες και κάμποσο με μερικούς. Δίκασες κι απέξω απ’ έξω μερικούς, που δεν έταζαν καλύτερο τίποτα. Και μετά τελείωσε και το τίποτα κι έμεινες με τον εαυτό σου. Που στον καθρέφτη μοιάζει τόσο με τον πολιτικό. Προέκτασή σου είναι, είδωλο που δεν ζει στον καθρέφτη αλλά στο γυαλί της οθόνης και των ακριβών θωρακισμένων αυτοκινήτων. Να, μια ματιά να ρίξεις στο ιντερνέτ, γεμάτος ο τόπος από γεννήτορες πολιτικών αντανακλάσεων. Σε διάφορους μπορείς να δεις όλους τους τύπους βουλευτή που κυκλοφορούν στο λεγόμενο «μπουρδέλο», την Βουλή.
Τι να σου κάνει ένα είδωλο; Ό, τι κάνεις κι εσύ. Τσεπώνει, περνάει με κόκκινο, κραυγάζει, ψεύδεται, κάνει μεγάλους σταυρούς, μεγάλες καταθέσεις, είναι μόνο φωτογενές, πάει μπουζούκια, δεν διαβάζει, θέλει ανέσεις, τρώει μπάτσες από ανωτέρους, λουφάζει και την κάνει μουλωχτά.
Άμα δεν φτιαχτείς, δεν χτενιστείς, δεν ομορφύνεις σαν λαός, τι περιμένεις να σου δείξει το είδωλο, η αντανάκλασή σου;
