Ο Γ. Τσιρώνης κάνει… απολογισμό χρονιάς και μιλάει για την «επόμενη μέρα» στον Παναιτωλικό
Μία δύσκολη ποδοσφαιρική σεζόν ολοκληρώνεται για τον Παναιτωλικό και έχοντας μία απολογιστική διάθεση αλλά και την αγωνία για την «επόμενη μέρα», ας επιχειρήσουμε να δούμε τα πράγματα με μία αναλυτική και λίγο προφητική ίσως διάθεση. Θεωρείται η σεζόν αυτή επιτυχημένη για την ομάδα και πως διαμορφώνεται το άμεσο τουλάχιστον μέλλον για αυτή; Σε τι μπορεί να προσβλέπει ο φίλαθλος του Παναιτωλικού αναφορικά με το ερχόμενο πρωτάθλημα και τους στόχους που μπορεί να τεθούν;
Η αλήθεια είναι πως για τη φετινή σεζόν οι προσδοκίες του κόσμου (από ένα σημείο κι έπειτα) έφτασαν μέχρι τη διεκδίκηση της εξόδου στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, μέσω της κατάκτησης της πέμπτης θέσης. Κυρίως λόγω κάποιων καλών και απρόσμενων ίσως αποτελεσμάτων, «δόθηκαν δικαιώματα» για τέτοιες προσδοκίες , έστω κι αν επίσημα δεν τέθηκε ποτέ τέτοιος στόχος. Όμως αφενός η μη ύπαρξη βάθους στο ρόστερ με την έννοια της ποιότητας και της διάρκειας στην απόδοση που απαιτούν τέτοιες βλέψεις, αφετέρου αστάθμητοι παράγοντες όπως τραυματισμοί σημαντικών παικτών και βέβαια η απόδοση των αντιπάλων και η δυναμική που επέδειξαν, δεν επέτρεψαν ποτέ να έρθει η υπέρβαση για την ομάδα του Αγρινίου.
Ο προπονητής ζήτησε κάποια στιγμή ενίσχυση του ρόστερ (φανερά) κάτι που δεν έγινε λόγω μη ύπαρξης διάθεσης για οικονομική υπέρβαση (σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις διοικητικού στελέχους) και κάπου εκεί τελείωσαν όλα σε σχέση με το κάτι παραπάνω που μπορεί να ήθελαν πολλοί, όμως δεν ήταν δυνατό να υποστηριχθεί με τις συγκεκριμένες συνθήκες.
Ουσιαστικά όμως ήταν μία αποτυχημένη χρονιά; Με βεβαιότητα όχι και οι λόγοι είναι προφανείς. Στατιστικά η ομάδα είχε μία από τις καλύτερες παρουσίες της στην μεγάλη κατηγορία, αφού τερματίζει μέσα στην πρώτη οχτάδα της τελικής κατάταξης. Έφερε σημαντικά αποτελέσματα , μεταξύ των οποίων τέσσερα «διπλά», σε έδρες που δεν είχε καταφέρει να αλώσει ποτέ άλλοτε. Εξασφάλισε την παραμονή στην κατηγορία (που ήταν ο κύριος στόχος) σχετικά νωρίς. Χρησιμοποίησε και ανέδειξε σημαντικό αριθμό νεαρών παικτών που αποτελούν εχέγγυο για το μέλλον. Συνεπώς σε καμία περίπτωση η σεζόν δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αποτυχημένη, το αντίθετο μάλιστα.
Το «τι μέλλει γενέσθαι» είναι αυτό που πλέον απασχολεί και εδώ οι εξελίξεις και τα δεδομένα έχουν ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον. Είναι γνωστή εδώ και καιρό η διάθεση και η προσπάθεια της διοίκησης να συνεργαστεί ουσιαστικά και επωφελώς με έναν μεγάλο σύλλογο του εξωτερικού, όπως η Μπενφίκα, και το «νερό έχει μπει στο αυλάκι» όπως διαρρέεται και όπως δείχνουν τα πράγματα αναφορικά με τη συνεργασία αυτή. Ήδη ο δανεισμός νεαρών ταλαντούχων παικτών και ο ερχομός τους στο Αγρίνιο αποτελεί μία απτή πραγματικότητα. Εκείνο που μένει να διαπιστωθεί είναι πόσο μπορεί να προχωρήσει και να εξελιχθεί αυτή η συνεργασία. Σε ποιο βαθμό μπορεί να ωφελήσει τον Παναιτωλικό ώστε μέσω αυτής να στηρίξει την προσπάθεια διατήρησης σε υψηλό επίπεδο, αλλά και γιατί όχι, να επιτρέψουν οι νέες συνθήκες την διεκδίκηση υψηλότερων στόχων στο μέλλον. Κάτι που θα λειτουργούσε ευεργετικά και στην ψυχολογία του κόσμου και στην αυξημένη του προσέλευση στο γήπεδο με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Υποθετικά πάντα, ο ερχομός στο Αγρίνιο κάποιου ή κάποιων πιο έτοιμων παικτών μεγαλύτερων δυνατοτήτων μέσω του «Πορτογαλικού καναλιού» που θα δημιουργηθεί από αυτή τη συνεργασία και των οποίων διαφορετικά ο ερχομός θα ήταν απαγορευτικός λόγω οικονομικών δεδομένων και όχι μόνο, θα λειτουργούσε ευεργετικά για την ομάδα και την οριοθέτηση νέων υψηλότερων στόχων που και τον κόσμο θα ικανοποιούσαν και θα ανέβαζαν επίπεδο τον σύλλογο χωρίς αμφιβολία. Ακόμη θα μπορούσε να λειτουργήσει ευεργετικά αυτή η συνεργασία και σε επίπεδο οργανωτικό, ακαδημιών και τμημάτων υποδομών, στην απόκτηση της τεχνογνωσίας δηλαδή καθώς και στη δημιουργία μιας νοοτροπίας και ποδοσφαιρικής κουλτούρας τέτοιας που μόνο οφέλη θα μπορούσε να συσσωρεύσει σε βάθος χρόνου.
Μένει λοιπόν να δούμε αν μπορούν να γίνουν όλα αυτά και αν η εν λόγω συνεργασία δίνει μια τέτοια προοπτική, κάτι που θα ευχόμασταν να γίνει όπως άλλωστε και κάθε φίλος της ομάδας που έχει ανησυχία ή αν θέλετε ερωτηματικά αναφορικά με το μέλλον της. Με δηλωμένη την διάθεση του μεγαλομετόχου να εγγυάται προς το παρόν τα άκρως αναγκαία για την ομαλή λειτουργία και την αναγκαιότητα κάποια στιγμή της απόκτησης της δυνατότητας να αυτοσυντηρείται οικονομικά όλος αυτός ο αθλητικός οργανισμός, δεν είναι και πολλές οι εναλλακτικές λύσεις που είναι ορατές για τη διατήρηση σε υψηλό επίπεδο και για μία εξελικτική πορεία. Ούτε νέος επενδυτής έχει εμφανιστεί, ούτε μαγικά είναι δυνατόν να γίνουν.
Το μόνο «χειροπιαστό» αυτή τη στιγμή δεδομένο που έχει σχέση με το μέλλον και την εικόνα του Παναιτωλικού, είναι η εξέλιξη αναφορικά με τη βελτίωση του γηπέδου, μία εξέλιξη οπωσδήποτε θετική. Το ότι σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα το γήπεδο θα έχει χωρητικότητα 7.500 θέσεων, με άνω διάζωμα σε ολόκληρη την τωρινή «μικρή κερκίδα», με σκέπαστρο που θα καλύπτει το σύνολο των θέσεων, με σύγχρονο μουσείο που θα στεγάζει την ιστορία του συλλόγου και αίθουσες πολλαπλών χρήσεων, αναμφισβήτητα αναβαθμίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τον Παναιτωλικό ως αθλητικό brand name και αποτελεί μία ευνοϊκή προϋπόθεση για ένα καλύτερο μέλλον.
Υ.Γ. Η παρουσία του Τραϊανού Δέλλα αυτόν τον ενάμιση χρόνο «στο τιμόνι» της τεχνικής ηγεσίας σίγουρα έχει θετικό πρόσημο. Το ότι (όπως δείχνουν τα πράγματα) στην παρούσα φάση δεν συνέπιπταν οι φιλοδοξίες των δύο πλευρών, δεν σημαίνει ότι ίσως δεν μπορεί να ξανασυναντηθούν στο μέλλον. Η ομάδα απόκτησε άλλον ένα φίλο όπως ο ίδιος ανέφερε και τέτοιοι φίλοι είναι και ευπρόσδεκτοι και σημαντικοί.
