Ο Παναιτωλικός έχασε με βαρύ σκορ από τον Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο και αυτό μείωσε τον ενθουσιασμό που έφερε η επιτυχία και η εμφάνιση απέναντι στον Ατρόμητο. Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα όμως δεν αναιρεί τα θετικά που έφερε η αλλαγή προπονητή και τις προοπτικές που ανοίγονται για την ομάδα. Εκείνο που χρειάζεται είναι να δοθεί η απαραίτητη πίστωση χρόνου ώστε να αρχίσει να αποδίδει η δουλειά του νέου προπονητή και να αποκτηθεί η διάρκεια που χρειάζεται στις καλές αποδόσεις.
Στην αναμέτρηση με το «τριφύλλι» η ομάδα του Αγρινίου παρουσίασε δύο πρόσωπα, αυτό του καλού πρώτου ημιχρόνου με την σφιχτή άμυνα, τις αλληλοκαλύψεις και τις κοντινές αποστάσεις στις γραμμές και κυρίως το καθαρό μυαλό που είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα. Αν μάλιστα είχε και λίγη τύχη θα μπορούσε να προηγηθεί στο σκορ με τον Λόπες και τα δεδομένα του αγώνα να αλλάξουν, χωρίς βέβαια να μπορεί κανείς να προδικάσει ποιο θα ήταν το τελικό αποτέλεσμα. Στην επανάληψη η συνοχή (κυρίως στην άμυνα) και κατά συνέπεια το καθαρό μυαλό δεν υπήρξαν στον βαθμό του πρώτου και συνδυαστικά με την αυξημένη πίεση του αντιπάλου επήλθαν τα λάθη και στο τέλος η κατάρρευση.
Είχαμε λοιπόν επανάληψη του συχνού φαινομένου για τον φετινό Παναιτωλικό, του να σημειώνει καλή έως εξαιρετική σε κάποια παιχνίδια απόδοση για μικρό ή συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και στο υπόλοιπο των αγώνων να μην αποδίδει ανάλογα ή να δείχνει τελείως διαφορετικό πρόσωπο. Αυτό από μόνο του ως στοιχείο μπορεί να σημαίνει πολλά για την δουλειά και τον τρόπο με τον οποίο έχει «δομηθεί» η ομάδα ή όχι και τόσα πολλά, η ουσία όμως στην δεδομένη χρονική στιγμή είναι άλλη. Είναι ότι ναι μεν ο νέος προπονητής μπορεί να αλλάξει πρωτίστως την ψυχολογία των παικτών και να προσθέσει τις δικές του «πινελιές» στον τρόπο που αγωνίζεται η ομάδα, όμως είναι αδύνατον σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να αλλάξει τόσο καθοριστικά τα δεδομένα ώστε αυτή να δείχνει το καλό της πρόσωπο και το μάξιμουμ των δυνατοτήτων για ολόκληρο εννενηντάλεπτο και μάλιστα απέναντι σε ισχυρούς και ποιοτικούς αντιπάλους με μεγάλο κίνητρο.
Συνεπώς δεν χρειάζεται να υπάρξει απογοήτευση για το αποτέλεσμα και κυρίως το βαρύ σκορ τώρα, αλλά αυτό να αποτελέσει αντικείμενο προβληματισμού και σκληρής δουλειάς στην κατεύθυνση της διαδικασίας «χτισίματος» ενός νέου τρόπου παιχνιδιού, της αφομοίωσης μιας νέας αγωνιστικής φιλοσοφίας και στην ανάδειξη των θετικών στοιχείων που υπάρχουν στην ομάδα, όπως και αυτών που μπορούν επιπλέον να αναδειχτούν. Άλλωστε μην ξεχνάμε πως ο στόχος πλέον είναι η δουλειά που θα αποδώσει καρπούς ουσιαστικά στη νέα σεζόν, καθώς στη φετινή βάσει δεδομένων δεν είναι εφικτό να διεκδικηθεί κάτι περισσότερο.
Μια και αναφερθήκαμε όμως στην ανάδειξη θετικών στοιχείων και στο τι μπορεί να αποκομιστεί ως κέρδος στην παρούσα φάση, δεν γίνεται να μην επισημανθούν κάποια πράγματα πάνω σε αυτό. Ήδη μπορεί άνετα να θεωρηθεί κέρδος η πολύ καλή παρουσία στα τελευταία ματς νέων παιδιών όπως ο Μύγας και ο Χαντάκιας που αποτελούν κεφάλαιο για την ομάδα. Η αναγκαστική αποχώρηση του δεύτερου στην Λεωφόρο στοίχισε εμφανώς στην αμυντική λειτουργία της. Δεν μπορεί επίσης να αγνοηθούν οι υποσχέσεις που αφήνει για το μέλλον η απόδοση και οι αρετές του Ρόσα, οι δυνατότητες του Κλέσιο, η συνεχής βελτίωση του νεοαφιχθέντα Λόπες και άλλων παικτών. Αυτά σε συνδυασμό με τις προσδοκίες που υπάρχουν από τις νέες προσθήκες στο ρόστερ σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούν απαισιοδοξία και κατήφεια. Πίστωση χρόνου χρειάζεται και υπομονή ώστε να κυλίσουν τα πράγματα φυσιολογικά προς το καλύτερο.
