Κακό σεφτέ έκανε η εθνική στο μουντιάλ, αφού η τριάρα από την Κολομβία και πόνεσε και απογοήτευσε.
Μπορεί να μην είμαστε συνηθισμένοι σε νικηφόρα αποτελέσματα και εντυπωσιακές εμφανίσεις του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, στις μόλις δύο προηγούμενες παρουσίες του σε τελικά παγκοσμίου κυπέλλου, αλλά κανείς δεν φανταζόταν και δεν περίμενε την εμφατική ήττα στην πρεμιέρα. Τουλάχιστον για τους περισσότερους δεν ήταν αναμενόμενη η εύκολη ήττα.
Έχουν ακουστεί πολύ από το βράδυ του Σαββάτου, τα περί άδικου αποτελέσματος και ατυχίας. Ακούγονται μάλιστα και από ορισμένους ανθρώπους του ποδοσφαίρου που καλούνται για σχετικό σχολιασμό και από κάποιους δημοσιογράφους, εγχώριους φυσικά. Προσωπικά συμφωνώ απόλυτα με την δήλωση του Σάντος μετά το ματς, πως «σε μία ήττα με 3-0 δεν μπορεί να μιλάει κανείς για αδικία».
Εκείνο πάντως που πείραξε τον έλληνα φίλαθλο περισσότερο από την ήττα και το βαρύ σκορ, ήταν το ανύπαρκτο θέαμα σε αυτό το παιχνίδι. Ούτε οι Κολομβιανοί έπεισαν πως είναι για πολύ μεγάλα πράγματα, παρά την εύκολη επικράτηση, αλλά η δική μας εθνική δυστυχώς δεν βλεπόταν. Ούτε μία περίτεχνη ενέργεια στη διάρκεια του αγώνα, ούτε ένας συνδυασμός που να υποδηλώνει ομάδα που μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο και να δικαιολογεί την παρουσία της σε ένα τέτοιο κορυφαίο ραντεβού! Έπαιρναν τη μπάλα στα πόδια τους οι έλληνες και την ταλαιπωρούσαν με τέτοιο τρόπο, που έμοιαζε σα να μην είχαν τι να την κάνουν!
Όχι, δεν μου ήρθε σε καμία περίπτωση η διάθεση να δυσφημίσω αυτή την ομάδα, ούτε να πλειοδοτήσω σε αχαριστία για την τεράστια διάκριση του 2004, όπως βιαστούν να συμπεράνουν ίσως κάποιοι. Δυσφημίστηκε μόνη της από την εικόνα που είχε. Κάνω απλά την ίδια διαπίστωση με χιλιάδες κόσμο που είδαν το ματς και πόνεσαν τα μάτια τους, δυστυχώς. Τουλάχιστον το 2004 μπορεί να μην ήταν αντικειμενικά η καλύτερη του τουρνουά, όμως εκτός από ψυχή έπειθε στον αγωνιστικό χώρο πως μπορεί να κάνει πράγματα και τα έκανε μάλιστα.
Εξίσου εξοργιστικές όμως είναι και οι συνηθισμένες πια δηλώσεις του τύπου «αποτελεί επιτυχία και μόνο η συμμετοχή σε ένα μουντιάλ», ειδικά όταν ακούγονται από στόματα παικτών της ομάδας. Δηλαδή ρε παλικάρια τι πήγατε τότε να κάνετε στη Βραζιλία; Να ντυθείτε για το καρναβάλι του Ρίο; Αν είναι δυνατόν!
Δεν θα κλείσω με την διαπίστωση πως αυτή είναι η εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου, γιατί κι αυτό έχει ειπωθεί επανειλημμένα με άλλες αφορμές, και στην τελική δεν προσφέρει τίποτα. Θα κλείσω με την ευχή την ερχόμενη Παρασκευή να δούμε μία διαφορετική ομάδα στο γήπεδο, με κίνητρο και διάθεση να το παλέψει, γιατί αυτό επιβάλλουν οι προσδοκίες εκατομμυρίων ελλήνων.
