Εκείνο το Σαββατόβραδο οι θαμώνες του μαγαζιού είχανε βάλει σκοπό να μην κοιμηθεί κανείς τους, αναβιώνοντας το έθιμο τους που υπαγόρευε αγρύπνια τουλάχιστον δύο ημερόνυχτων πριν και μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση. Φυσικά έπρεπε να πάρει την άδεια από την Ινές και αυτό δεν αποδείχτηκε δύσκολο παρά την δυσαρέσκειά της. Όπως μου εξήγησε εκ των υστέρων με αρκετή δόση χιούμορ, όταν γνωρίστηκαν με την Ινές “έκοψα μαχαίρι όλα αυτά τα έθιμα γιατί ήταν μέρος της συμφωνίας”. Αφελώς εκστόμισα μια ερώτηση γνωρίζοντας ότι ειπισέρχομαι στα προσωπικά του, όμως ατάραχος -καθώς ήταν τις τελευταίες ώρες- μου εξήγησε για τις αμοιβαίες υποχωρήσεις, οι οποίες είναι απαραίτητες σε ένα ζευγάρι.
Η περασμένη ώρα, το ρέον αλκοόλ και το αρειμάνιο κάπνισμα είναι αλήθεια ότι δημιουργούν μια εύφορη διάθεση, εντούτοις πρώτη φορά τον παρατηρούσα τόσο χαλαρό και ευδιάθετο χωρίς έγνοιες και περίεργες σκέψεις να τον περιτριγυρίζουν. Ήταν δεν ήταν τέσσερις τα μεσάνυχτα, όταν μπαίνει στο μαγαζί ένας άνθρωπος με περίκομψο ρουχισμό και πηγαίνει προς το μέρος του NISOS -σχεδόν παραπατώντας και τραυλίζοντας- αγκαλιάζοντάς τον αυθόρμητα. «Το πρωί έχουμε μάχη, αδερφέ μου, επιτέλους φτάνει η ώρα της αλλαγής» κατάφερε να ψελλίσει με πολύ κόπο, ενώ μαζεύτηκαν γύρω στο τραπέζι όλες οι παρέες προφανώς να τον κάνουν χάζι. «Εγώ τη συνείδησή μου την έχω πεντακάθαρη και θα ήθελα να με ψηφίσετε» συνέχισε απτόητος, μη μπορώντας να αντιληφθεί ότι όλοι γελούσαν (διακριτικά) μαζί του. «Προφανώς δεν την έχεις χρησιμοποιήσει ποτέ τη συνείδησή σου αδερφέ μου, γι’ αυτό είναι πεντακάθαρη» ήταν η πληρωμένη καυστική απάντηση του NISOS, που εντωμεταξύ είχε καλέσει ένα ταξί για να τον πάει σπίτι του. Ύστερα από λίγο ο περίεργος αυτός τύπος με τη μελετημένη κόμη και με την πρέπουσα -για την περίσταση των εκλογών- ενδυματολογική περιβολή έφυγε και ο NISOS βρήκε ευκαιρία να μας μιλήσει για το ποιόν του. Το ραδιόφωνο έπαιζε την αγαπημένη του Nina Simone.
«Τον συγκεκριμένο τυγχάνει να τον γνωρίζω αρκετά καλά, κυρίως από τα χρόνια της αθωότητας και μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι στις εκλογές θα βγει βουλευτής και μάλιστα από τους πρώτους, ασχέτως που κάτω από αυτό το ευγενικό παρουσιαστικό κρύβεται μια τρομακτική έλλειψη χαρακτήρα. Δυστυχώς η πολιτική έχει γίνει από τέχνη του εφικτού, τέχνη του marketing, δεν κρίνεται κανείς από τις ιδέες του και προπάντων από τις αξίες του αλλά από το πόσο καλά πλασάρει τον εαυτό του. Πρόσωπο ρετουσαρισμένο, επικοινωνιακό χάρισμα στην εντέλεια, λες αυτά που θέλει να ακούσει ο άλλος και γίνεσαι ότι θες, η χώρα βρίθει τέτοιων παραδειγμάτων από την αρχαιότητα ως σήμερα. Σε όλη αυτή την αναρρίχηση τη συνομωσίας των μετρίων η γενιά μας έχει πολύ μεγάλη ευθύνη».
Τον ακούγαμε να μιλάει μία ώρα συνεχόμενα ασταμάτητα και όταν παρήγγειλε έναν καφέ συνειδητοποιήσαμε ότι πλέον είχε ξημερώσει. Κοίταξε το ρολόι του που έδειχνε ακριβώς εφτά και σηκώθηκε να πάει να επιτελέσει το καθήκον του, να ψηφίσει. Πάντα πήγαινε στην κάλπη από τους πρώτους – ήταν το εθιμοτυπικό του. Το τι θα υποστηρίζαμε, το αποφασίσαμε όλοι από κοινού χωρίς καθόλου διαφωνία. Άλλωστε όπως έλεγε ένας Καναδός οικονομολόγος «η πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού, είναι η επιλογή μεταξύ του καταστροφικού και του δυσάρεστου».
Υγιαίνετε.
