Η αποδοκιμασία σε μία ποδοσφαιρική συνάντηση, αποτελεί σύνηθες φαινόμενο και έχει συγκεκριμένη λογική και σκοπιμότητα. Τις πιο πολλές φορές αποδέκτης είναι η αντίπαλη ομάδα και ο σκοπός προφανής, έχει να κάνει με το ηθικό και τον εκνευρισμό των παικτών της. Υπάρχει και η αποδοκιμασία «στις φίλιες δυνάμεις» όταν η απόδοσή τους είναι απαράδεκτη, που σε καμία περίπτωση δεν βοηθάει και μόνο αρνητικά αποτελέσματα έχει. Η συστηματική όμως αποδοκιμασία και η μετεξέλιξή της σε μένος με ανάλογες εκδηλώσεις (φραστικές κατά κανόνα) κατά του ποδοσφαιριστή ή των ποδοσφαιριστών της ομάδας που υποτίθεται ότι στηρίζει αυτός που εκδηλώνεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, είναι σίγουρα αντικείμενο ψυχιατρικής μελέτης καθότι δεν έχει ίχνος λογικής.
Σε όλους όσους πηγαίνουν συχνά στο γήπεδο ή παρακολουθούν ποδόσφαιρο, είναι γνωστή η γραφική και τόσο χαρακτηριστική φιγούρα του φιλάθλου-οπαδού που ενώ από τη μία βρίζει τον ποδοσφαιριστή της ομάδας του και τον στολίζει με διάφορα κοσμητικά επίθετα όταν δεν παίζει καλά κατά την γνώμη του ή κάνει ένα λάθος, μόλις κάνει κάτι θεαματικό ή σκοράρει την άλλη στιγμή τον αποθεώνει και «πίνει νερό στο όνομά του». Αυτή είναι μία φιγούρα που συναντάμε συχνά και έχει καταγραφεί ακόμη και στον κινηματογράφο, όμως δεν είναι αυτή που δίνει την αφορμή να ασχοληθούμε αυτή τη φορά στη στήλη με ένα φαινόμενο που καταντάει αηδιαστικό και πραγματικά με την κοινή λογική δεν μπορεί να εξηγηθεί.
Το να βρίζει κάποιος ποδοσφαιριστή της ομάδας του και να τον καταριέται, πραγματικά είναι ανεξήγητο όσο και απωθητικό. Όταν μάλιστα η αποδοκιμασίες είναι επαναλαμβανόμενες τότε τα πράγματα είναι σοβαρά. Δεν είναι μόνο το κακό που κάνει αυτός ο άνθρωπος στον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή, αλλά και στην υπόλοιπη ομάδα και σίγουρα είναι πέρα από κάθε λογική. Ένα φαινόμενο που δυστυχώς το έχουμε δει επανειλλημένως και το βλέπουμε και στον Παναιτωλικό, κόντρα στην λογική της συντριπτικής πλειοψηφίας των φιλάθλων. Ένα φαινόμενο που έχει παρατηρηθεί και απέναντι σε νεαρούς ποδοσφαιριστές, σε παιδιά δηλαδή αν κοιτάξουμε τις ηλικίες, που σίγουρα σε καμία περίπτωση δεν βοηθάει στην βελτίωσή τους. Ειδικά σε αυτές τις περιπτώσεις ανάλογες συμπεριφορές μόνο ως εγκληματικές μπορεί να χαρακτηριστούν. Έτσι βρίζει και τα παιδιά του ο εν λόγω κύριος;
Πραγματικά δεν γίνεται να μην αναρωτηθεί κανείς για ποιο λόγο έρχεται αυτός ο άνθρωπος ή έρχονται για να είμαστε πιο ακριβείς (γιατί δυστυχώς είναι περισσότεροι του ενός) στο γήπεδο. Για να βοηθήσει την ομάδα του όχι, γιατί με τέτοιες αντιδράσεις της κάνει μεγάλο κακό. Για να χαρεί το ποδόσφαιρο ούτε, γιατί με τέτοια ένταση και ψυχολογία, μόνο χαρά δεν μπορεί να νοιώσει ένας φυσιολογικός τουλάχιστον άνθρωπος. Για να εκτονωθεί; Ίσως. Όμως υπάρχουν κι άλλοι τρόποι πιο αποτελεσματικοί, που δεν ενοχλούν τους υπόλοιπους και οι συνέπειες βαρύνουν αποκλειστικά και μόνο τον προβληματικό. Πώς να το κάνουμε δηλαδή, κάποια πράγματα έχουν και τα όριά τους.
Ούτε ο Παναιτωλικός ούτε καμία ομάδα δεν χρειάζεται τέτοιους φιλάθλους ή οπαδούς. Αυτού του είδους οι «φίλαθλοι» μόνο κακό κάνουν και το «πληρώνω εισιτήριο» που έχει ακουστεί και αυτό κάποιες φορές ως δικαιολογία, δεν ισχύει και δεν γίνεται φυσικά αποδεκτό. Στο γήπεδο πληρώνει κανείς εισιτήριο για να παρακολουθήσει ένα αθλητικό γεγονός και όχι για να βγάλει τα απωθημένα του και τον χειρότερο εαυτό του. Αν δεν του αρέσει αυτό που βλέπει αποχωρεί ή και δεν ξανάρχεται στην τελική. Δεν θα λείψει σε κανέναν, πραγματικά. Οι ομάδες και οι ποδοσφαιριστές χρειάζονται φιλάθλους και οπαδούς που τους στηρίζουν, που στις δύσκολες στιγμές τους εμψυχώνουν και βρίσκονται πλάι τους και όχι απέναντί τους. Φιλάθλους και οπαδούς σαν αυτούς του Παναιτωλικού, που μετά την λήξη του αγώνα με τον Λεβαδειακό, παρά την άδικη ήττα και την πίκρα τους χειροκροτούσαν. Αυτούς που ταξιδεύουν στα εκτός έδρας και μετά από τα άτυχα αποτελέσματα τους χτυπούν την πλάτη, τους ενθαρρύνουν και φωτογραφίζονται μαζί. Αυτούς που με τα συνθήματά τους τους θυμίζουν πως θα βρίσκονται στις χαρές και στις λύπες μαζί. Τέτοιους φιλάθλους χρειάζονται οι ομάδες. Οι άλλοι, οι ελάχιστοι και προβληματικοί, θα προσφέρουν μόνο αν καθίσουν στο σπίτι τους.
