Σ’ ένα σχολείο του Δήμου Αγρινίου οι δάσκαλοι έβαλαν στους μαθητές μια πολύ ωραία εργασία: Να καταγράψουν τα Μέσα Μεταφοράς. Ξεκινώντας από τον γαϊδουράκο να φτάσουν μέχρι το αεροπλάνο.
Το αποτέλεσμα της εργασίας των παιδιών ήταν πολύ πιο υπέροχο από την ίδια την ιδέα: Οι μαθητές κατέθεσαν μια έξοχη εργασία.
Ο Διευθυντής του Σχολείου αποφάσισε να γνωστοποιήσει την υπέροχη εργασία των μαθητών του. Έκαμε τη σκέψη ότι τέτοιες εργασίες είναι καλό να φτάνουν στο ευρύτερο κοινό, να μαθαίνει ο κόσμος όχι μόνο τη δουλειά των δασκάλων, αλλά και τις επιδόσεις της νέας γενιάς.
Έξοχη ΚΑΙ αυτή η ιδέα.
Μόνο που…
Ο Διευθυντής του Σχολείου του Δήμου Αγρινίου έστειλε την εργασία των μαθητών του στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» της Πάτρας. Από τα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης επέλεξε μόνο ένα site…
Κι εδώ αρχίζει να διαφαίνεται η κακοδαιμονία αυτής της πόλης, αυτού του Δήμου, αυτού του τόπου.
Η ενέργεια του Διευθυντή δεν αποτελεί περιφρόνηση μόνο των Τοπικών Μέσων Ενημέρωσης. Αποτελεί περιφρόνηση του Τοπικού Αναγνωστικού Κοινού. Αποτελεί περιφρόνηση και ακύρωση του περιβάλλοντος των ίδιων των παιδιών. Η μαθητική εργασία που πήγε στην «Πελοπόννησο» αναζητώντας δημοσιότητα, δεν αφορούσε τα παιδιά του εν λόγω Σχολείου, αλλά τις προσωπικές Δημόσιες Σχέσεις του Διευθυντή, οι οποίες έχουν να κάνουν με την Διοικητική Έδρα της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας!
Τα παιδιά που εργάστηκαν φιλότιμα για την συγκεκριμένη εργασία, ΔΕΝ θα τύχουν τώρα καμίας αναγνώρισης από το ζωτικό φυσικό περιβάλλον τους, αντιθέτως θα αισθανθούν στο πετσί τους την απουσία των Τοπικών Μέσων Ενημέρωσης, άρα θα χάσουν ή, μάλλον, δεν θα βρουν ποτέ έναν λόγο να τα εκτιμούν, πολλώ δε μάλλον να συμμετέχουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο σ’ αυτά. Θ’ αποκοπούν μοιραία από τους δημόσιους θεσμούς του τόπου τους.
Αυτά και άλλα δυσάρεστα, ναι, τα προκαλεί ο Διευθυντής του Σχολείου του Δήμου Αγρινίου στους μαθητές του! Άλλο δεν κάνει από το να καλλιεργεί, δάσκαλος ων, την απουσία αυτοεκτίμησης αυτού του τόπου…
