Φίλε Παντελή
Σε μια πατρίδα, Κρόνο, που καταβροχθίζει τα παιδιά της (έστω και αν ορισμένοι δεν τρώγονται με τίποτα) και σε μια Ελλάδα που κατέχει, δυστυχώς, την παγκόσμια αποκλειστικότητα να μηδενίζει τις αξίες και να αξιοποιεί τα μηδενικά, Το τόλμημα του περιοδικού σου δεν ήταν μόνο απαραίτητο, ήταν και επιβεβλημένο.
Ο τίτλος συμβολικός και ευρηματικός, γιατί οφείλουμε να εντείνουμε την συνειδησιακή μας κραυγή (όχι για να φοβίσουμε ,αλλά για να αφυπνίσουμε) απέναντι σε όλους εκείνους που προετοιμάζουν την μελλοντική μας αφασία.
Έχεις (έχουμε) αναλάβει, όλοι οι άνθρωποι της τέχνης και του πνεύματος, την ηθική υποχρέωση μέσα από τις σελίδες του περιοδικού, να καταδιώξουμε και να εγκλωβίσουμε τα ΔΙΚΑ μας όνειρα, στην ΔΙΚΗ μας στεγανοποιημένη ψυχή.
Οι σελίδες αυτές αποτελούν και θα πρέπει να αποτελούν, ισχυρά ζιζανιοκτόνα, στους καλλιεργητές της πνευματικής μας παχυσαρκίας.
Θέλω να πιστεύω, πως όλοι εμείς οι σκαπανείς του λόγου, που αποφασίσαμε να συμπορευτούμε, σ’ αυτή την επίπονη προσπάθεια που απαιτεί μόχθο και ιδρώτα ψυχής, θα κοπιάζουμε, μέχρι τέλους.
Χωρίς αλεξίσφαιρα, απέναντι σε αδέσποτες λεκτικές και ανούσιες σφαίρες, χωρίς μάσκες απέναντι στην δακρυγόνα, αποπνικτική λεξιπενία τους, προτείνουμε το μελάνι, την πένα, την σκέψη μας.
Εξοπλίσαμε τα όνειρά μας, με καρδιά, ευαισθησίες και αισθητική.
Τα όνειρα είναι προσωπική υπόθεση του καθενός, και όχι μαζικά αναλώσιμα υλικά σε οικονομική συσκευασία.
Τα όνειρά μας δεν βρίσκονται σε ταχυφαγεία, δεν καταναλώνονται στο πόδι, απαιτούν στοχασμό, ανθρωπιά και συναίσθημα.
Φίλε Παντελή
Έχεις αναλάβει την πρωτοβουλία, να γίνεις διακινητής της μεγεθυμένης πνευματικής ελπίδας.
Από καρδιάς καλή επιτυχία.
Για μένα αποτελεί ιδιαίτερη χαρά που συμμετέχω.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία και…
Ουαί σ’ αυτούς που αδυνατούν να ονειρεύονται.
Β.Μ
Τύμπανο 4 / Ιούνιος 2013
