Στα 17 του, φιγουράρει στην προθήκη του το Α΄ Βραβείο του Πανελλήνιου και Παγκύπριου Μουσικού Διαγωνισμού – Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Φλωρόπουλο
Ανδρέας Χασιώτης. Συνθέτης. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μεσολόγγι. Μαθητής Β΄Λυκείου του Μουσικού Σχολείου Αγρινίου. Στα 17 του, φιγουράρει στην προθήκη του το Α΄ Βραβείο του Πανελλήνιου και Παγκύπριου Μουσικού Διαγωνισμού που το 2017 απέσπασε με το τραγούδι του “Ω, Κύπρος”, απέναντι σε 287 συμμετοχές απ’ όλη την Ελλάδα και την Κύπρο.
Παίζει τρομπέτα από τα 7 του χρόνια. Παίζει και πιάνο. Είναι στην Φιλαρμονική “Οι φίλοι της Μουσικής – Διονύσιος Σολωμός” του Μεσολογγίου.
Στο πλαίσιο Προγράμματος του Μουσικού Σχολείου Αγρινίου έκαμε τη μουσική επένδυση στο ντοκιμαντέρ για τους “120”, που δεν βγήκε ακόμα στην δημοσιότητα.
Αφορμή για την συνέντευξη αυτή στην “Αναγγελία” η μουσική επένδυση που ο Ανδρέας Χασιώτης ανέλαβε να κάνει για το έργο του Παντελή Φλωρόπουλου “ο Αηβασίλης κουφάθηκε” που ανεβάζει τις ημέρες των χριστουγέννων 2018 η Ομάδα Κουκλοθεάτρου της Κοινωφελούς Επιχείρησης Δήμου Αγρινίου.
Ανδρέα, πώς είναι να γράφεις μουσική για ένα έργο που απευθύνεται σε παιδιά;
Είναι μια πρόκληση για μένα, διότι το να γράφεις μουσική για παιδιά, είναι – θα μπορούσα να πω – δύσκολο. Το καλό είναι ότι είμαι πάνω – κάτω κοντά σ’ αυτή την ηλικία.
Πώς βλέπει το θεατρικό κείμενο ένας μουσικός; Από πού ξεκινάει για να γράψει μουσική;
Κάθε μουσικός ακολουθεί το δικό του τρόπο. Δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος δηλαδή. Όταν γράφω ένα κομμάτι, ανάλογα με το θέμα, σκέφτομαι μια μελωδία στο πιάνο και μετά, ανάλογα πάντα με το θέμα, βρίσκω τι όργανα ταιριάζουν. Έτσι σιγά σιγά στήνω το κομμάτι. Αν είναι για θεατρικό ή για κάποιο διαγωνισμό, προσπαθώ να δώσω μια εντυπωσιακή, αλλά εύκολη μορφή. Όταν γράφω για τον εαυτό μου, γράφω ανάλογα με την ψυχολογία που έχω.
Γράφοντας μουσική για το κουκλοθέατρο, βρήκες καμιά διαφορά με τη μουσική που γράφεις ή θέλεις να γράφεις για τους ενήλικες; Αν ναι, ποια είναι αυτή η διαφορά;
Δυσκολεύτηκα – η αλήθεια είναι – διότι, όπως τα παιδιά είναι χαρούμενα και λαμπερά, έτσι πρέπει να είναι και η μουσική σου: Χαρούμενη και λαμπερή. Το στυλ μου είναι ποιο μελαγχολικό, θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω γκρίζο. Δεν έχω θέμα στο να γράψω μουσική για ενήλικες ή για παιδιά. Ό,τι θέμα μου δώσεις, αν δεν είναι του στυλ μου, θα το δω ως πρόκληση.
Μετά την εμπειρία της μουσικής που έγραψες για το κουκλοθέατρο, άλλαξε μήπως κάτι, έμειναν όλα ίδια ή έγινε κάτι μέσα σου που θα το σημείωνες;
Δεν νομίζω ν’ άλλαξε κάτι. Θα μπορούσα να σημειώσω πως ήρθα πιο κοντά σε παιδιά κάτω των 10 ετών. Ξαναθυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια. Σα να γύρισα πίσω.
Στην εγγραφή της μουσικής σου για το έργο “ο Αηβασίλης κουφάθηκε”, συνεργάστηκες με τον Ανδρέα Φούκα και την Ευδοκία Τσιλιμέκη. Μίλησέ μας γι’ αυτό.
Η Ευδοκία είναι στην ίδια ηλικία μ’ εμένα και μία από της καλύτερες φίλες μου. Δέχτηκε με μεγάλη χαρά να με βοηθήσει. Αν και η πρώτη της φορά σε ηχογράφηση, ήταν υπέροχη. Η Ευδοκία είναι ένα πολύ καλό κορίτσι και εξαιρετική μουσικός. Ο Ανδρέας – ομολογώ – δεν είχα πολύ στενή σχέση, αλλά και εκείνος δέχτηκε με χαρά. Είναι ένας πολύ καλός Άνθρωπος. Και μουσικός βέβαια! Στην ηχογράφηση πέρασα πολύ ωραία, διότι το διακωμωδήσαμε αρκετά, λόγο άγχους για το αποτέλεσμα. Άξιζε ο κόπος, διότι το αποτέλεσμα βγήκε όπως περίμενα!
Το 2017 πήρες το Α΄ Βραβείο στον Πανελλήνιο – Παγκύπριο Διαγωνισμό. Τι σημαίνει αυτό για έναν έφηβο που κάνει μουσικά όνειρα;
Είναι ένα μεγάλο κατόρθωμα κι ένα κίνητρο να γίνει ακόμα καλύτερος. Έτσι ανεβαίνει ο πήχης όμως. Για κάθε έφηβο που έχει μουσικά όνειρα, κάθε τέτοιο γεγονός είναι μια μεγάλη ώθηση να κάνει πολλά πράγματα σε αυτόν τον τομέα
Αν ερχόταν ένας δικτάτορας και απαγόρευε στον Ανδρέα Χασιώτη να γράφει μουσική, τι θα έκανες;
Χαχαχα… δεν θέλω να το σκέφτομαι! Η μουσική είναι ένα κομμάτι της ζωής μου, δύσκολα θα το σταματήσω. Το να γράφω μουσική, μου δίνει την ευκαιρία να εξασκούμαι βέβαια, αλλά και να ξεφεύγω από τα προβλήματα και την πίεση που έχει ένας έφηβος. Οπότε θα ήταν πολύ δύσκολο αυτό.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου μουσικό όργανο;
Εμμ… λοιπόν… Άρχισα να μαθαίνω μουσική με το πιάνο, το οποίο το αγαπώ αρκετά, αλλά την πρώτη θέση στηΝ καρδιά μου έχει η τρομπέτα. Φέτος άρχισε να μου αρέσει και το cello (βιολοντσέλο). Η τρομπέτα όμως έχει την πρώτη θέση!
Κυκλοφορεί η πληροφορία ότι σου αρέσει η ιππασία και ότι συμμετέχεις με δικό σου άλογο στη γιορτή του Αη Συμιού. Είν’ αλήθεια;
Είναι αλήθεια, ναι. Ο πατέρας μου έχει δική του παρέα στο πανηγύρι του Αη Συμιού εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Με το που γεννήθηκα, έγινα μέλος. Επίσης ασχολείται με τ’ άλογα από έφηβος μέχρι τώρα κι έχω κολλήσει μια τρέλα, μιαν αγάπη και για τ’ άλογα και για το πανηγύρι της πόλης μου, του Αη Συμιού. Να φανταστείτε… μόλις βγήκαμε από το νοσοκομείο, εγώ και η δίδυμη αδερφή μου, το πρώτο μέρος που επισκεφτήκαμε, ήταν το μέρος όπου έχουμε το άλογό μας.
Τι σημαίνει να γράφεις μουσική, να την ακούς εσύ και οι φίλοι σου; Είναι αρκετό για σένα; Είναι αρκετό για έναν μουσικό να γράφει μουσική, αλλά να μην τον ξέρει ο κόσμος;
Τις περισσότερες φορές, όταν θέλω να εκφραστώ, γράφω κομμάτια και τα κρατάω για τον εαυτό μου. Είν’ ένας τρόπος να ξεφεύγω και να χαλαρώνω. Το να γράφω μουσική και να την ακούω με φίλους, μου κάνει καλό, διότι ρωτάω γνώμες και μου λένε τι… ξέρεις κάτι… αυτό δεν μου αρέσει… και ουσιαστικά απ’ αυτό διορθώνομαι, γίνομαι καλύτερος. Υπάρχουν πολλοί κλάδοι στην μουσική. Όποιος διαλέξει την σύνθεση, δεν ξέρω αν του είναι αρκετό. Σίγουρα αν είναι πολύ καλός, γίνεται γνωστός χρόνο με το χρόνο. Για μένα, σε αυτήν την ηλικία, ναι, είναι αρκετό. Διότι, όπως είπα, διορθώνομαι και γίνομαι καλύτερος. Επίσης: Ακόμα μαθαίνω. Αν και πιστεύω πως στη μουσική ποτέ δεν θα σταματήσεις να μαθαίνεις!
