Ο Γ. Τσιρώνης γράφει για την επιστροφή του Παναιτωλικού στις επιτυχίες
Λένε και στις περισσότερες των περιπτώσεων ισχύει, πως μία αλλαγή προπονητή φέρνει θετικά αποτελέσματα σε μία ομάδα. Αυτό αποτελεί συνηθισμένο φαινόμενο και αποδίδεται κατά κύριο λόγο στην διάθεση των παικτών να αποδείξουν πράγματα και στην αλλαγή της ψυχολογίας. Στην περίπτωση του Παναιτωλικού επιβεβαιώθηκε ο εν λόγω «κανόνας» και η ομάδα του Αγρινίου παρουσιάζοντας το καλό της πρόσωπο, πήρε ένα εξαιρετικά σημαντικό διπλό στο Περιστέρι, κόντρα στον ποιοτικό και τέταρτο της βαθμολογίας Ατρόμητο.
Ο Τραϊανός Δέλλας επανήλθε προπονητικά στην ενεργό δράση ακριβώς από το σημείο που την είχε αφήσει. Σε εκτός έδρας νίκη του Παναιτωλικού επί του Ατρομήτου, αλλά από διαφορετικό πάγκο αυτή τη φορά και σε ρόλο νικητή και όχι ηττημένου. Η ομάδα του κόντρα στα προγνωστικά και στην εικόνα του τελευταίου χρονικού διαστήματος, «φόρεσε τα καλά της» και παίζοντας ορθολογικά και κοντά στις δυνατότητες που έχει, αναστήθηκε στην κυριολεξία. Είχε πλάνο μέσα στον αγωνιστικό χώρο, αλλά κυρίως τη διάθεση και την ψυχολογία για να πάρει αυτό που ήθελε και της άξιζε.
Σαφώς και ήταν η ίδια ομάδα με αυτή των προηγούμενων αγωνιστικών σε πρόσωπα αλλά και σε διάταξη μέσα στο γήπεδο. Ασφαλώς και ο νέος προπονητής δεν άλλαξε και πολλά αφού μόλις δύο προπονήσεις έκανε πριν κάτσει στον πάγκο της σε αγώνα. Όμως ο Παναιτωλικός ήταν αλλιώτικη ομάδα αγωνιστικά σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν και αυτό, μεταξύ άλλων, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η αλλαγή στον πάγκο είχε θετική έως ευεργετική επίδραση. Άλλωστε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα τη δεδομένη χρονική στιγμή, μόνο ως σωτήριο μπορεί να χαρακτηριστεί και βάζει τις βάσεις για αλλαγή πορείας προς το καλύτερο. Καλύτερο ντεμπούτο δεν θα μπορούσε να περιμένει ο “Κολοσσός” και σίγουρα του δίνει πόντους ενόψει της δύσκολης συνέχειας.
Τα «καναρίνια» σαφώς και παρουσιάστηκαν με διαφορετικούς προσανατολισμούς στο γήπεδο. Είχαν μοιρασμένη την κατοχή με τον αντίπαλο, τουλάχιστον στο πρώτο μέρος, στοιχείο που βοήθησε στο να δεχτούν λιγότερη πίεση στην άμυνα. Πίεζαν σε όλους τους χώρους του γηπέδου και είχαν κλείσει τους χώρους και τους διαδρόμους για τα ατού του αντιπάλου. Με πολλά τρεξίματα και τους παίκτες να μπαίνουν δυνατά στις φάσεις, έπειθαν και προϊδέαζαν για κάτι καλό. Το κυριότερο απ’ όλα, οι παίκτες δεν ήταν φοβισμένοι αλλά αποφασιστικοί και με καθαρό μυαλό, τουλάχιστον στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα. Αυτοσυγκέντρωση και ψυχολογία υπήρχε και φυσικά ήρθε η επιβράβευση σε όλα αυτά με τη σπουδαία νίκη.
Ο Ρόσα πέτυχε ένα εκπληκτικό γκολ και γιόρτασε με τον καλύτερο τρόπο τα γενέθλιά του, ενώ ήταν ουσιαστικός σε όλη την διάρκεια. Ο Κυριακίδης ήταν αυτός των προηγούμενων ετών που με την απόδοσή του έφτασε μέχρι την εθνική ομάδα. Ο Ντίας στην φυσική του θέση «στο φτερό» της επίθεσης ήταν αυτός που έπρεπε και πρόσφερε ακόμη και ανασταλτικά. Ο Μάζουρεκ έδειξε για μία ακόμη φορά την αξία και την ποιότητά του, παρά το ξύλο που έφαγε. Ο Μαρινάκης έπειθε με τη σειρά του και πρόσφερε πάρα πολλά. Ο Μοράρ, επίσης στην φυσική του θέση, έβαλε δύσκολα στον αντίπαλο και σίγουρα έδειξε πως μπορεί να προσφέρει ακόμη πιο πολλά αν τροφοδοτηθεί σωστά. Ο Μιχάϊ έδειξε ξανά ωριμότητα αξιοσημείωτη για την ηλικία του και άφησε πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Όλοι ήταν βελτιωμένοι σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.
Η συνέχεια του πρωταθλήματος είναι δύσκολη και το παιχνίδι με τον Ατρόμητο πλέον αποτελεί μία κερδισμένη μάχη στον πόλεμο. Με σύμμαχο πια την ψυχολογία, την αυτοπεποίθηση που απορρέει από αυτή, αλλά κυρίως την πολλή δουλειά όπως ανέφερε και ο προπονητής, μένει να κερδηθεί και ο πόλεμος που είναι η αλλαγή εικόνας στο υπόλοιπο του πρωταθλήματος. Αναμφισβήτητα αν συνεχιστεί η βελτίωση στην εικόνα της ομάδας, σε καμία περίπτωση ο Παναιτωλικός δεν θα κινδυνεύσει. Αντίθετα θα υπάρχει η δυνατότητα να βάλει καλύτερες βάσεις και για τη νέα σεζόν.
Αν καταφέρει να αλλάξει και το παράδοξο του να έχει αυτή τη στιγμή καλύτερη βαθμολογική συγκομιδή εκτός έδρας στο πρωτάθλημα, τότε η αναρρίχηση στον πίνακα θα είναι αναπόφευκτη και το έργο του πιο εύκολο. Όπως και να ’χει εξίσου σημαντικό ρόλο θα παίξει και η στήριξη που θα πρέπει να έχει από τον κόσμο, τόσο ο νέος προπονητής όσο και στο σύνολό της η ομάδα. Αλλά γιατί να μην την έχει, ο κόσμος έχει αποδείξει πως αγαπάει την ομάδα και όταν χρειάζεται είναι εκεί και την στηρίζει.
