Δεν είναι μόνο ζήτημα αισθητικής ή, όπως λέει ο Ζουράρις, φιλοκαλίας. Το συστήνουν οι γιατροί. Την δύσκολη αυτή εποχή που η καρδιά βαραίνει κάθε μέρα από μικρά και μεγάλα βάσανα, βαραίνει και απειλεί να σταματήσει να λειτουργεί από υπερκόπωση, έτσι όπως κλεινόμαστε στα καβούκια μας, έτσι όπως βυθιζόμαστε στην ακινησία μας και σκουριάζουμε, ένας περίπατος μία ώρα τη μέρα με γρήγορο βήμα δεν είναι μια απλή ευχαρίστηση.
Είναι συνταγή του καρδιολόγου. Αλλά πού να πάει κανείς να περπατήσει στο Αγρίνιο; Πολλοί πάνε προς Αγιάννη Ρηγανά. Δεν αποφεύγουν όμως τον βασανιστικό ήχο των θορυβωδών εξατμίσεων. Λοιπόν, έχει ή δεν έχει το Αγρίνιο έναν αξιοπρεπή δρόμο περιπάτου. Έχει και παραέχει. Το Αγρίνιο διαθέτει δύο από τις καλύτερες προτάσεις για εφαρμογή της συνταγής των καρδιολόγων. Θα μπορούσε να έχει και περισσότερες προτάσεις περιπάτου, αλλά, επιτέλους, ας κρίνουμε μία πόλη από κείνα που έχει, από κείνα που κάνει και όχι από κείνα που δεν έχει ή δεν μπόρεσε ακόμα να κάνει.
Για έναν μικρό και ωραίο περίπατο ιδανικό είναι το μικρό δασάκι του Αγίου Χριστοφόρου. Προσφέρει ένα σκηνικό βγαλμένο από τα παλιά παραμύθια. Έστω κι αν ορισμένοι δεν το σέβονται όσο πρέπει κι εναποθέτουν τα χνάρια από το απολίτιστο πέρασμά τους.
Για έναν ωραίο περίπατο μεγαλύτερων απαιτήσεων είναι το δάσος του Αγίου Χριστοφόρου. Ο Δήμος άνοιξε μια αντιπυρική ζώνη κατά το μήκος, προσφέροντας όμως ταυτόχρονα και έναν ιδανικό τόπο για έναν καθημερινό περίπατο των Δημοτών που πήραν την απόφαση να εφαρμόσουν την εντολή του γιατρού τους.
Φωτογραφίσαμε και σκίουρους πάνω στα πεύκα, όμως οι φωτογραφίες μας δεν βγήκαν καλές. Δεν παύει όμως ν’ αποτελούν μία υπέροχη συντροφιά στον περιπατητή, έστω κι αν ακούει μονάχα ένα σούρσιμο στα κλαδιά.
Η επιβλητική αυτή βελανιδιά έχει ύψος τριάντα, ίσως σαράντα μέτρα. Η θέασή της προσφέρει μια αίσθηση μεγαλοπρέπειας κι ευδαιμονίας. Είναι μνημείο της Φύσης. Και είναι εδώ, δίπλα μας, μπροστά στα μάτια μας.
Μια επιγραφή κάποιου ιδεολόγου της υγείας και της φυσιολατρείας. Γραμμένη πάνω σε τσίγκο και καρφωμένη στον κορμό της βελανιδιάς. Απόδειξη της βλακείας που δέρνει πάντα τους ιδεολόγους ή τους φανατικούς κάθε ιδέας, είτε πολιτικής, είτε θρησκευτικής, είτε απλά της καθημερινότητας. Ένας τσίγκος που «σφάζει» την βελανιδιά για να στείλει ένα μήνυμα στον περιπατητή…
Η ταπεινή ομορφιά των κυκλάμινων. Τα κοκοτάκια, όπως τα λέγαμε παιδιά. Στο δασάκι του (παλιού) Αγίου Χριστοφόρου διατηρούν αυτόν τον καιρό αμέτρητες αποικίες. Άλλοτε αραιές και άλλοτε σφιχταγκαλιασμένες δέσμες. Σαν τους ανθρώπους κι αυτά…
