Ο Γ. Τσιρώνης γράφει για το θετικό βαθμολογικό ξεκίνημα του Παναιτωλικού και για την ποιότητα που πρέπει να βγάλει στον αγωνιστικό χώρο
Τέσσερις βαθμούς μετράει στις τρεις πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος ο Παναιτωλικός. Σε ένα ξεκίνημα που ναι μεν βαθμολογικά κρίνεται ότι δεν τα πήγε και τόσο άσχημα, αγωνιστικά όμως δεν έχει ικανοποιήσει σε καμία περίπτωση. Εκείνο που του λείπει και φαίνεται περισσότερο, είναι η υστέρηση στο δημιουργικό κομμάτι και το ότι δεν έχει κατορθώσει να βγάλει ακόμη ούτε στο ελάχιστο στον αγωνιστικό χώρο την ποιότητα που διαθέτει.
Ουσιαστικά το ό,τι έχει καταφέρει σε αυτές τις πρώτες αγωνιστικές, οφείλεται αναντίρρητα στην εκτελεστική δεινότητα του Βλάντ Μοράρ κατά κύριο λόγο και στην στιβαρή παρουσία του Κυριακίδη κάτω από τα γκολπόστ. Ο πρώτος στα δύο ματς που αγωνίστηκε με τα γκολ που πέτυχε χάρισε στην ομάδα του τους βαθμούς που την κατατάσσουν στην έκτη θέση του πίνακα, χωρίς παράλληλα να έχει πείσει αγωνιστικά. Στο πρώτο ματς που έλειψε «τα καναρίνια» γνώρισαν την εντός έδρας ήττα, από έναν ποιοτικό όμως αντίπαλο. Ο δεύτερος κράτησε τον βαθμό με τις επεμβάσεις του στο τελευταίο παιχνίδι στην Ξάνθη και θύμισε τουλάχιστον σε αυτό το ματς, τον πολύ καλό του εαυτό που τον οδήγησε κατά το παρελθόν μέχρι τις κλήσεις στην εθνική ομάδα.
Φτάνουν όμως μόνο οι καλές στιγμές αυτών των δύο να δώσουν στην ομάδα αυτά που χρειάζεται για να έχει την πορεία που όλοι περιμένουν από αυτή; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη και προφανής, σαφώς και όχι. Ποτέ σε καμία ομάδα δεν ήταν αρκετή η καλή απόδοση ενός ή δύο παικτών, έστω κι αν ήταν σταθερή σε διάρκεια, για να της δώσει αυτά που χρειάζονταν ώστε να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες και τις προκλήσεις ενός πρωταθλήματος, για μία ολόκληρη σεζόν.
Εκείνο που χαρακτηρίζει τον Παναιτωλικό ως ομάδα, με βάση τις ικανότητες και τα χαρακτηριστικά των παικτών που απαρτίζουν το έμψυχο υλικό, είναι η ποιότητα πολλών ποδοσφαιριστών του. Ειδικά αυτών που αγωνίζονται κυρίως στην μεσαία γραμμή και μπροστά. Συνεπώς το πρώτο που περιμένει κανείς από την ομάδα είναι να τα πηγαίνει καλά στο δημιουργικό κομμάτι και κατά συνέπεια μέσα από την δημιουργία φάσεων να δημιουργεί συνεχώς προϋποθέσεις για γκολ και πίεση στην αντίπαλη εστία. Δυστυχώς αυτό στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος δεν το έχουμε δει και ειδικά στο εκτός έδρας ματς της Ξάνθης χρειάστηκε την σημαντική εύνοια της τύχης για να αποδράσει από εκεί με θετικό αποτέλεσμα.
Αμυντικά και φέτος υπάρχουν αδυναμίες τέτοιες που κοστίζουν. Αδυναμίες που αναμένεται να φανούν ακόμη πιο πολύ όταν έρθουν τα παιχνίδια με αντιπάλους τους πιο ισχυρούς. Άρα η πιο ενδεδειγμένη λύση είναι να αντισταθμιστούν οι όποιες αδυναμίες υπάρχουν στον ανασταλτικό τομέα, με τη δημιουργία στο παιχνίδι, με το να βγάλει ποιότητα και να βελτιωθεί μεσοεπιθετικά. Αν αποκτήσει μεγαλύτερη συνοχή ως ομάδα, καταφέρει (τουλάχιστον στα παιχνίδια με μικρομεσαίους αντιπάλους) να έχει κατοχή ουσιαστική με δημιουργία φάσεων και όχι μια φλύαρη υπεροχή, τότε θα βρει τον τρόπο και τον δρόμο για να φτάσει εκεί που μπορεί και δικαιούται βάσει των δυνατοτήτων του.
Όλο αυτό όμως θα πρέπει να έρθει μέσα από μία σωστή και δουλεμένη ομαδική λειτουργία και όχι ατομικές εξάρσεις κάποιων παικτών, όσες δυνατότητες αυτοί κι αν διαθέτουν.
Το εντός έδρας ματς με την Λαμία έχει τις προϋποθέσεις και πρέπει να αποτελέσει την απαρχή μιας νέας βελτιωμένης εικόνας του φετινού Παναιτωλικού. Όχι ότι είναι ένα εύκολο ματς, δεν υπάρχουν εύκολα παιχνίδια ειδικά στο φετινό πρωτάθλημα. Ενδείκνυται όμως για να δείξει ένα καλύτερο πρόσωπο από αυτό που έδειξε μέχρι τώρα ο Παναιτωλικός. Να αποδείξει ότι έχει την ποιότητα που χρειάζεται για να πετύχει τους στόχους του, στο φετινό δύσκολο και ιδιαίτερο λόγω ανακατατάξεων πρωτάθλημα.
Υ.Γ. Ο Αλχασάν Καμαρά στον ελάχιστο χρόνο που πρόλαβε να αγωνιστεί στην Ξάνθη, πρόλαβε να πρωταγωνιστήσει σε φάση για γκολ που παραλίγο να κλέψει τη νίκη! Αν αποδειχτεί ότι η ομάδα βρήκε και έναν δεύτερο αξιόπιστο και αποτελεσματικό επιθετικό, θα είναι ό,τι καλύτερο για τη συνέχεια. Μην ξεχνάμε πως υπήρξαν παιχνίδια (όπως και το πρώτο φετινό) που στην κορυφή της επίθεσης υπήρχε έλλειψη κλασικού φορ.
